As verbas

As verbas



Andaina de andares,
comezo de comezos,
son os primeiros pasos,
lentos e vagoentos,
Pero sempre con cabeza erguida, 
e sen perder os compases.


Poden ser moitos os pensamentos,
que unha cabeza non chegue a cadrar,
pero nunca amainarnos os sentimentos,
e ata onde nos poden levar,
sentar a base e un cimentos,
que ninguén me poida arrebatar.


As palabras fan camiño,
aínda que e algo singular,
van crecendo como un neniño,
ata que non se poden disimular,
como paxaro fai o seu niño,
e despois as crías alimentar.


Non e doado de pulir as pedriñas,
que un se pode topar,
e versar estas liñas,
e os sentimentos espetar,
como sol das mañanciñas,
o sentirse no seu fogar.


Por iso a poesía sae de moi forte,
aínda que moitos non o entenden ,
non e cuestión de sorte,
e no tempo son se ven,
por iso pensando con sorte,
e serán as vivencias do aquel.

                        Daniel Falcón Chaves