VERBAS OCULTAS

A Grito Aberto Non é o divagar do tempo, sombras paseniñas de un pasado. Xa esquecido... Quizais lexano... Son promesas incumpridas. Decepción,as veces non asumida. Máis hai algo que me fortaleze. E un grito de mandato,de orde.                               Mándame erguer a cabeza. Porque vivir... O futuro e o que me fai seguir. Non son,si non,sombras do pasado. Palabras a prezo de saldo. Faladurias agasalladas o esquecemento. Certo é,que viviron o seu momento. Non e un alarido de dor. Pois a ferida xa non e sangrante. Tampouco e cuestión de que pase moito tempo, So necesito un instante. Acordarme xa case non e preciso, no esquecemento caira todo aquel pensamento. Buscando nas vivencias o seu repousamento.                                                                                                                                                       Daniel Falcón Chaves

Comentario de "As verbas" Esta creación de 2012,que da inicio a primeira entrada de este blog de creación propia xa que a primeira entrada é de Ramón Cabanillas,por parecerme apropiado xa por ser un poeta do meu municipio e como homenaxe a un dos grandes da literatura Galega. A primeira entrada titulada “As verbas” trata de definir en si a poesía para intentar  vela dende outro punto de vista.Intentase falar de eses inicios,que moitas veces non son nada fáciles ou mesmamente veñen perseguidos por criticas de hai a primeira estrofa onde se deixa reflexo con:"Pero sempre con cabeza erguida,e sen perder os compases.” Na segunda estrofa falase de “sentar bases” un referente a acción de escribir,de que algún aínda que non entenda o expresado  pois poñer boa aceptación as criticas recibidas. Na terceira estrofa fago referencia ou prolongación a segunda,cando fago o paralelismo de comparar as palabras co meniño xa que me refiro as poesías como creación,como algo nacido